Fotomontaż

Fotomontaż - to obraz fotograficzny, otrzymany przez sfotografowanie kompozycji utworzonej z wykorzystaniem odbitek fotograficznych, ilustracji, wydruków, innych obrazów itp., a także różnych przedmiotów. Dotyczą zarówno fotografii cyfrowej jak i tradycyjnej. Obecnie najczęściej z racji na łatwość obsługi i szeroki wachlarz możliwości programów do obróbki grafiki rastrowej do przygotowywania fotomontaży wykorzystuje się komputery. Fotomontaże są na przykład wykorzystywane do manipulacji faktami.



1. Krok 1 - zdjęcie bez obróbki graficznej.
2. Krok 2 - zdjęcie z wybranym tłem.
3. Gotowy fotomontaż.

 +

 =

Murzynka

"Murzynka" Anny Bilińskiej-Bohdanowiczowej

"Murzynka", obraz olejny namalowany w 1884 r., przedstawia półnagą czarnoskórą kobietę. Dzieło podejmuje temat bardzo wówczas popularny, postaci egzotyczne były często przedstawiane przez malarzy i rzeźbiarzy końca XIX w.
"Bilińska-Bohdanowiczowa musiała być pod wielki wrażeniem malowanej osoby" - zauważyła Morawińska. Dodała, że w obrazie zwraca uwagę nieobecny, roztargniony wyraz twarzy czarnoskórej kobiety, która "przenosi wzrok ponad widza, nie nawiązuje z nim kontaktu, jest inna, piękna i obca".
Artystka wykonała obraz w Paryżu w okresie studiów malarskich. "Młoda dama na studiach, sama, mieszkająca w obcym mieście, nie była wówczas zjawiskiem powszechnym" - mówiła dyrektor muzeum. Malarka żyła bardzo skromnie, zarabiała malowaniem obrazów martwej natury. Rok po wykonaniu "Murzynki" Bilińska-Bohdanowiczowa zaczęła odnosić sukcesy jako malarka. Towarzyszyły im osobiste tragedie - śmierć narzeczonego i przyjaciółki. "Na podstawie biografii Anny Bilińskiej można byłoby nakręcić bardzo ciekawy film, mówiący o losie kobiety i artystki" - sugerowała dyrektor.
W polskich zbiorach znajduje się ok. 50 obrazów Anny Bilińskiej-Bohdanowiczowej, reszta znajduje się za granicą.
Obraz podczas II wojny światowej został skradziony.
Kilka tygodni temu został odnaleziony.

Obraz Bilińskiej-Bohdanowiczowej miał zostać wystawiony na sprzedaż w domu aukcyjnym Villa Grisebach w Berlinie 25 listopada 2011 ub.r. Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego, poinformowane o odnalezieniu dzieła we wrześniu, przygotowało wniosek restytucyjny zawierający pełną dokumentację potwierdzającą jego pochodzenie. Odzyskaniem obrazu, po potwierdzeniu jego autentyczności przez polskich ekspertów, zajęła się jedna z niemieckich kancelarii prawnych. Sprawa zakończyła się ugodą, strona polska wypłaciła dotychczasowemu posiadaczowi dzieła odszkodowanie, które pokryła Fundacja Bankowa im. Leopolda Kronenberga przy City Handlowy. 

Karykatura

Karykatura (wł. caricatura) – przedstawienie osoby, wydarzenia lub przedmiotu, które cechuje się przesadą w oddaniu charakterystycznych elementów, właściwości, cech. Karykatura uwydatnia te cechy zwykle w celu ośmieszenia danej osoby, zjawiska itd.

Terminem tym określa się także dzieło zawierające właśnie takie przedstawienie. Często jest to rysunek (zazwyczaj portret), rzadziej rzeźba (np. karykatury autorstwa Józefa Gosławskiego). Także forma literacka, gdzie sposób przedstawienia postaci literackiej, polega na wyolbrzymieniu i pełnym przesady wyjaskrawieniu pewnych cech jej wyglądu zewnętrznego lub postawy wobec życia, mający na celu ośmieszającą charakterystykę. Karykatura jest jednym z uprzywilejowanych instrumentów satyry.

Słowo karykatura jest także używane na określenie zniekształcenia, wykrzywienia właściwego, naturalnego charakteru kogoś lub czegoś (deformacja).

Jest to karykatura Coco Chanel z wyolbżymioną głową.

Coco Chanel, a właściwie Gabrielle Bonheur Chanel urodziła się 19 sierpnia 1883 roku w małym miasteczku Samur (Saumur, Maine-et-Loire) jako druga nieślubna córka Alberta Chanel oraz Jeanne Devolle. W roku jej urodzenia rodzice wzięli ślub. Bonheur miała pięcioro rodzeństwa: dwie siostry – Julie (1882-1913) i Antoinette (ur. 1887) i trzech braci – Alphonse'a (ur. 1885), Luciena (ur. 1889) oraz Augustina (urodził się i zmarł w 1891). W roku 1895 osierociła ją matka, a ojciec zostawił rodzinę w krótkim czasie po tym zdarzeniu.

6 lat spędziła Gabrielle wraz z siostrami w sierocińcu w Aubazine, prowadzonym przez siostry Najświętszego Serca Marii.

W latach 1905–1908 występowała pod pseudonimem Coco jako piosenkarka w kawiarniach Moulins i Vichy, mimo iż nie potrafiła śpiewać, nadrabiała tańcem i temperamentem.

W roku 1913 założyła w Paryżu swój pierwszy sklep z kapeluszami i damskimi ubiorami. Od 1915 roku zaczęła lansować w nim odzież o charakterze sportowym jako ubranie do pracy. Trudności zaopatrzeniowe spowodowane wojną były bodźcem do zaprezentowania w 1916 roku kolekcji kostiumów z miękkiego dżerseju, uważanego dotychczas za dzianinę bieliźnianą. W 1919 roku, już popularna, założyła dom mody (przy Rue Cambon) pod marką Chanel. Proponowany przez nią styl à la "skromna panienka", propagujący ubrania wygodne na bazie dzianin, przyniósł szybko zainteresowanie bogatych i wpływowych klientek, zmęczonych obowiązującym gorsetem.

Finansowy sukces odniosła dzięki perfumom Chanel No. 5, które od początku promocji w 1922 roku zdobyły wielką popularność. W następnych 30 latach jej projekty modniarskie, podkreślające funkcjonalność i prostotę, zrewolucjonizowały przemysł odzieżowy. Przedsiębiorstwa Chanel zatrudniały na przełomie lat 20. i 30. około 3500 osób (m.in. dom mody – zajmujący już kilka kamienic przy Rue Camon, laboratorium perfumeryjne, zakład tekstylny, pracownia biżuterii artystycznej).

W 1939 roku Coco Chanel wycofała się z aktywnej działalności w świecie mody, zamykając swoją działalność na czas wojny. W 1940 roku uciekła przed niemiecką inwazją do Vichy, a następnie powróciła do Paryża, gdzie spędziła resztę wojny w hotelu Ritz, w towarzystwie wysoko postawionych Niemców. Według jednego z jej biografów, Hala Vaughana, kolaborowała w tym czasie z Abwehrą. Po wyzwoleniu Francji przez aliantów został na krótko aresztowana, ale wypuszczono ją na wolność, między innymi dzięki protekcji Winstona Churchilla. Wówczas wyemigrowała do Szwajcarii. Powróciła w 1954 roku, proponując kostium składający się z prostego żakietu bez kołnierzyka, wykończonego plecionką, w zestawieniu ze spódniczką do kolan. Strój ten
zdobył ogromną popularność.



.

Pomimo głośnych związków, m.in. z księciem Dymitrem Romanowem, od którego otrzymała "perły Romanowów", czy Paulem Iribe, Coco Chanel pozostała niezamężna. Zmarła w wieku 88 lat, 10 stycznia 1971 roku w Paryżu.Gabrielle Bonheur Chanel była uzależniona od narkotyków, a przez całe dorosłe życie wielokrotnie podkreślała swoje antysemickie poglądy. Pod koniec lat 30. zaangażowała się nawet w wydawanie periodyku o profilu narodowo-antysemickim (Le Temoin). Z kolei w trakcie wojny prowadziła starania mające na celu odebranie majątku jej dotychczasowym wspólnikom - żydowskiej rodzinie Wertheimerów - na mocy wprowadzonych przez nazistów ustaw antyżydowskich. Podejrzewana była również o działanie na rzecz niemieckiego wywiadu w 1945. Zadeklarowała się pośredniczyć w negocjacjach między III Rzeszą a Wielką Brytanią w celu zawarcia separatystycznego pokoju na zachodzie.